شعری که دوست دارم

هنگامه


ای دل لبریز از شوق و امید!

کاش می دیدی که فردانیستیم.

کاش می دیدی که چون پنهان شدیم

در همه آفاق پیدا نیستیم.

گر چه هر مرگی تسلی بخش ماست

کاندر این هنگامه تنها نیستیم!

بدتر ازمرگ است آن دردی که باز

زندگی می خندد و ما نیستیم!



شعرش از فریدون مشیری بود خیلی دوستش دارم .


نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.